ผักบุ้งนากับกระต่าย

    ปั่นจักรยานมาถึงที่ทำงานยังไม่ทันหายเหนื่อย นึกสนุกขว้างมุขขำๆใส่น้องๆที่ทำงานซะหน่อย
"น้องคับยังต้องการผักบุ้งนาไปเลี้ยงกระต่ายอยู่รึป่าว?"
"อยากได้คับพี่" น้องตอบ "พี่ไปเห็นตรงใหนเหรอเดี๋ยวผมจะไปเก็บ" น้องมันคะยั้นคะยอ...เราจึงตั้งใจและเต็มใจบอก
"น้องเห็นทางเข้าหมู่บ้านทางโน้นป่ะ? ถ้าเราขับมอไซด์ไปนะจะเจอวัดก่อนแล้วถัดไปก็เป็นอนามัยถัดไปจะเป็นป่าช้า ...น้องนึกภาพตามนะมันจะมีอนามัยอยู่ตรงกลางก่อนถึงป่าช้า แล้วเราจะถึงวัดก่อนก่อนที่จะถึงอนามัย ขับรถต่อไปอีกหน่อยก็จะถึงป่าช้า โอเคนะ"
"แล้วผักบุ้งมันอยู่ตรงใหนล่ะพี่?" น้องมันทำหน้างง
..."ตลาด" เราตอบ

กอด

เพื่อนสาวเดินเข้ามากอด ในขณะที่กอดหล่อนก็ยิงคำถามด้วยน้ำเสียงอันหวานละมุน "เตงทุกครั้งที่เรากอดกันเตงคิดรัยกะเค้าบ้างอ๊ะป่าว?"
"คิดสิ" เราเก๊กหน้าหล่อปานพระเองซีรี่ย์เกาหลีแล้วพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มนุ่มลึก "คิดตลอดเวลานาทีและวินาทีเลย คิดตลอดๆ
สิบกว่าปีที่ผ่านมา มันตราตรึงอยู่ในอกหมกไว้อยู่ในใจซาบซึ้งไม่เคยลืมเลือนและจะคิดตลอดไปจนกว่าเราจะพรากจากกัน..." หล่อนผละออกจากอ้อมกอดมองหน้าทำตาซึ้ง(ขี้ตาแทบละลาย)...ก้อนน้ำตาเร่ิมเอ่อ รอคำตอบอย่างมใจจดจ่อคำตอบจะเหมือนอย่างที่ใจหล่อนคิดไว้มั้ยหนอ....
"กูคิดว่า..." น้ำเสียงเริ่มเปลี่ยนไป อารมณ์ก็เปลี่ยนตาม "กูขยะแขยงมึงเต็มทีแล้วนะ กอดอยู่ได้อีชะนี! เดือดร้อนกูต้องไปรดน้ำมนต์อีกไม่รู้กี่วัด.. อิห่าลาก!!"
...."กรีสสสส...!!!" ร้องเสียงหลงไล่ตามหลังเรามาพร้อมกับไม้คฑาด้ามใหญ่(มันเอามาจากใหนวะเร็วแท้...)

กลิ่นแก้ว...กลางคืน